معراج

معراج سحرگاهی من رخت به ره بستم

چون نامه اعمالم دادند به هر دستم

گفتند مرا یاغی هم مرتبه ما شو

در این صف خوبان هم تجربه ما شو

آفاق چو پیمایی جمله به رکوع بینی

اختر چو بشکافی کامل به خشوع بینی

ارضی شده نابودت سمّا به تو افتاده

گر نیک به فکر آیی اعجاب شود ساده

اینها همه از اویند از رب، تولّایی

از عشق تو لبریزی گر در صف ما آیی

ار این نکنی اکنون اصحاب شمالی تو

تا راه و روش این است دوزخ حلالی تو

گفتم که نیاز من ارضی و سمایی نیست

من را ز دل یارم دیگر که رهایی نیست

راضی شده ام آتش سوزد که مرا سازد

در این قفس دوزخ جانان مرا بازد

کافر به قیاس اما عشقم ملک وار است

یعنی که بدی هایش هر دم به سر دار است

او مالک انسان است او ملک سلیمان است

جانم به فدایش باد او رب خدایان است